Warto zacząć od zadania pytania: z czym kojarzą Ci się święta Bożego Narodzenia? Jak je zazwyczaj spędzasz? Jak chciałabyś je spędzać?

Media roztaczają przed nami wizję magii, wspaniałości, wszechogarniającej miłości, życzliwości, wszyscy się kochają, obdarowują siebie prezentami, czułością i zrozumieniem, przychodzi Św. Mikołaj ubrany w czerwony, odświętny strój, bądź pojawiają się niewidzialne elfy, które wpadają nie wiadomo skąd. Wszyscy są zadowoleni, domy wypełnia śmiech, śpiew i szczęście, staruszek zjada ciasteczka, zostawia prezenty. Ale co ten obrazek ma wspólnego z tym, co w tym czasie czujesz Ty?

Chciałabym wierzyć w to, że w coraz większej ilości domów tak właśnie spędza się święta, że panuje w nich atmosfera pełna zrozumienia, akceptacji, miłości, otwartości na drugiego człowieka i jego wrażliwość oraz serdeczność. Jednak scenariuszy może być wiele i nie wszystkie są pięknym obrazkiem z Instagrama.

Ot choćby:

• Uciążliwa gonitwa za zakupami, prezentami, porządkami;
• Umęczenie wieloma godzinami gotowania mnóstwa potraw;
• Wyczerpanie porządkami – przecież każdy kąt musi być wysprzątany idealnie;
• Gimnastyka zwana ustalaniem, gdzie, kiedy i o której godzinie trzeba się stawić – bo przecież trzeba akurat w tym czasie świątecznym wszystkich odwiedzić;
• Odwiedzanie tych, których “musimy” odwiedzić a wcale nie chcemy;
• Chaos w rodzinie związany z dużą ilością narzuconych obowiązków, bo przecież to jest ten “magiczny” czas;
• Napięcia między członkami rodziny, bo jest dużo wolnego czasu i wszyscy są w jednym czasie w domu, a przecież już od dawna cała rodzina nie była po prostu razem;
• Problemy związane z finansami – chcielibyśmy, aby np. wieczerza wigilijna, całe święta i prezenty były na tzn. “bogato” a w portfelu widzimy jednak pewne ograniczenia;
• Samotność… – samotność, bo żyjesz na obczyźnie i rodzina jest daleko, samotność, bo jesteś singlem, samotność, bo nikt z rodziny cię nie rozumie, samotność bo nie masz bliskich znajomych, samotność bo w mediach i social mediach święta przedstawione są inaczej, a Ty swoje spędzasz w inny sposób;

Czujesz to?

Wszystkie scenariusze są realistyczne. Na co dzień pracuję z klientami w terapeutycznej relacji, także doskonale zdaję sobie sprawę przez co ludzie przechodzą. Z jakimi myślami się mierzą, jakie emocje się w nich pojawiają i jakich zachowań się dopuszczają w tym “magicznym” czasie. Co człowiek i rodzina, to inny scenariusz.

Ostatnio pracowałam z klientką, która bardzo kocha swoich rodziców. Jest im wdzięczna za to co jej dali w życiu i jak ją wychowali. Lecz tak jak bardzo ich kocha tak też bardzo chce mieć z nimi sporadyczny kontakt. Dlaczego? Bo ona się zmienia, pragnie żyć w harmonii i w zgodzie ze sobą a rodzice stale jej dogadują, obwiniają, zawstydzają i wprowadzają ją w dużą dysharmonię. Pomimo, że staje się ona coraz bardziej odporna psychicznie na tego typu zachowania innych ludzi i że stale uczy się zachowań asertywnych oraz zdrowego wyznaczania granic, to równocześnie zdaje sobie sprawę z tego, że na pewne osoby nie jest w stanie w ogóle wpłynąć. Szanuje również swoją wrażliwość i ograniczenia co do wpływania swoją osobą np. na swoich rodziców i na ich zachowanie.

Zatem jak możemy w powyższej sytuacji mówić o “idealnych świętach”? Z przymrużeniem oka można napisać, że przecież “idealne” święta to rodzina wielopokoleniowa przy jednym dużym stole, gdzie wszyscy się szanują i są uśmiechnięci, w świetnym nastroju oraz empatyczni. Jednak w większości przypadków to mit, wyobrażenie, obrazek do namalowania.

Są np. też tacy, których tradycje nie interesują – to też jest w porządku. Takie osoby być może spędzają święta w ciepłych krajach, w hotelach, w których jest wszystko gotowe, podane na tacy. Taki styl spędzania świąt staje się coraz bardziej popularny i zapewnia ucieczkę od wigilijnego stołu uginającego się pod 12 potrawami, przytykami ciotki, dopytywaniami babci, „a kiedy wnuki zobaczę” czy dyskusji z ojcem na temat genderyzmu. Zamiast pierogów- święty spokój, zamiast barszczu- szybka kąpiel w basenie, a w zamian za rodzinne kolędowanie- animacja w hotelowej restauracji. Taki wybór też jest ok, bo Ty masz prawo do swojej historii oraz formy odpoczynku w tym „magicznym” czasie.

Dla mnie bowiem najważniejsza jesteś Ty. Zachęcam bardzo mocno do tego, aby przyjrzeć się własnej przestrzeni mentalnej i emocjonalnej. Jakie emocje towarzyszą Ci w święta? Jakie masz myśli? Czy czujesz się komfortowo w środku, w sercu?

Bez względu na to w jakich okolicznościach spędzisz święta warto, aby ten czas był dla Ciebie wewnętrznie: ciepły, dobry, przyjemny i spokojny.

Co zatem warto zrobić to, aby święta spędzić idealnie?

Zachęcałabym, aby zastanowić się nad następującymi kwestiami:

• Czego nie lubię robić w święta?
• Co natomiast lubię?
• Jak nie lubię spędzać tego czasu?
• A jak lubię?
• Na co i na kogo nie mam wpływu, a z kim lub czym nie do końca czuję się niekomfortowo?
• Na co i na kogo mam wpływ i czuję się z tym czymś/kimś po prostu dobrze?